شرح صفحه 20 قرآن کریم
داستان بنیان گذاری کعبه و دعاهای حضرت ابراهیم علیه السلام
شرح صفحه 20 قرآن کریم سورۀ مبارکه بقره آیات 134-127 از مجموعه دروس بر ساحل نور توسط حجت الاسلام سید جواد بهشتی را به صورت فیلم، صوت و متن پیاده شده تقدیم شما مخاطبان قرآنی می نمائیم.
بسم الله الرحمن الرحیم
به بوستان خدا، قرآن کریم، گلگشتی داریم. چه گل‌هایی، چه میوه‌هایی…
صفحۀ ۲۰
سورۀ مبارکه بقره
آیات ۱۳۴-۱۲۷
فردی از امام مجتبی علیه السلام پرسید:
راهی دارد ما خودمان را بشناسیم؟
حضرت فرمود: «بله، دعاهایت را در صفحه‌ای بنویس، این تو هستی!، می‌خواهی خودت را بشناسی؟»
بعد، امام حسن مجتبی این را فرمودند:
«بهترین دعاها در قرآن است، بروید ببینید اولیاء خدا از خداوند چه خواستند؟ همان‌ها را بخواه».
در این صفحه برخی از دعاهای حضرت ابراهیم و پسرش حضرت اسماعیل آمده است، می‌فرماید:
آیۀ ۱۲۷ :
«وَإِذْ یَرْفَعُ إِبْرَاهِیمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَیْتِ وَإِسْمَاعِیلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا ۖ إِنَّکَ أَنْتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ»
«وَإِذْ یَرْفَعُ إِبْرَاهِیمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَیْتِ وَإِسْمَاعِیلُ» و یاد کنید آنگاه که ابراهیم و پسرش اسماعیل، پایه‌های خانۀ خدا را بالا می‌بردند؛
پدر و پسر در خدمت خدا بودند. بعد که کار بنایی تمام شد -پدر بنایی می‌کرد، پسر هم کمک‌کار بود-، هر دو دست به دعا برداشتند:
«رَبَّنَا» پروردگارا! «تَقَبَّلْ مِنَّا» اولین دعایشان «قبولی کار» بود. حدیث داریم که بیش از خود کار به قبولی کار حساس باشید.
«إِنَّکَ أَنْتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ» حقیقت این است که تو شنوای دانایی.
آیۀ ۱۲۸ :
«رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَیْنِ لَکَ وَمِنْ ذُرِّیَّتِنَا أُمَّهً مُسْلِمَهً لَکَ وَأَرِنَا مَنَاسِکَنَا وَتُبْ عَلَیْنَا ۖ إِنَّکَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ»
«دعای دوم»: «رَبَّنَا» پروردگارا! «وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَیْنِ لَکَ» ما پدر و پسر را تسلیم خود قرار ده.
«وَمِنْ ذُرِّیَّتِنَا أُمَّهً مُسْلِمَهً لَکَ»، دودمان ما را، -ذریّۀ، یعنی بچه‌های ما و بچه‌های بچه‌های ما و بچه‌های بچه‌های بچه‌های ما-، همه را تا روز قیامت؛ معلوم می‌شود دعای پدران در حق ذریّه تأثیر دارد.
و دودمان ما را تسلیم خود قرار بده.
دعای سوم: «وَأَرِنَا مَنَاسِکَنَا» منسک یعنی شکل عبادت. چگونه خدا را بپرستیم؟ خدایا خودت به ما یاد بده، اگر به خود ما باشد به خرافات کشیده می‌شویم.
دعای چهارم: «وَتُبْ عَلَیْنَا» پروردگارا رحمتت را برگردان به سوی ما.
«إِنَّکَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ» همانا که تو توبه‌پذیر مهربان هستی.
یک دعای دیگر؛ دعای پنجم:
آیۀ ۱۲۹ :
«رَبَّنَا وَابْعَثْ فِیهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِکَ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَهَ وَیُزَکِّیهِمْ ۚ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ»
«رَبَّنَا وَابْعَثْ فِیهِمْ رَسُولًا» پروردگارا از بین ذریّۀ من، دودمان من، در بین آن‌ها رسولی را، پیامبری را برگزین که «یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِکَ» آیات تو را بر مردم بخواند،
«وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ» کتاب را به مردم آموزش دهد، «وَالْحِکْمَهَ» بینش به مردم بیاموزد، «وَیُزَکِّیهِمْ» و مردم را تربیت کند، «إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ» همانا که تو قدرتمند حکمت‌آموز هستی.
من خیلی از وقت‌ها از پدر و مادرها می‌پرسم آرزو دارید بچه‌هایتان چه کاره شوند؟
اولین چیزی که بیان می‌کند: دکتر، دکتر خیلی خوب است، مهندس، اما از قرآن الهام بگیریم می‌گوید دعا کنید بچه‌هایتان معلم بشوند، بچه‌هایتان مربی بشوند.
پیامبر عزیز اسلام فرمود:«أَنَا دَعْوَهُ أَبِی‌إِبْرَاهِیمَ» من محصول و نتیجۀ دعای پدرم ابراهیم هستم. مسلمان‌ها پرسیدند: کدام دعا؟
این آیه را خواندند: «رَبَّنَا وَابْعَثْ فِیهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِکَ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَهَ وَیُزَکِّیهِمْ»
دعا کنیم بچه‌هایمان معلم و مربی شوند.
آیۀ ۱۳۰ :
«وَمَنْ یَرْغَبُ عَنْ مِلَّهِ إِبْرَاهِیمَ إِلَّا مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ ۚ وَلَقَدِ اصْطَفَیْنَاهُ فِی الدُّنْیَا ۖ وَإِنَّهُ فِی الْآخِرَهِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ»
«وَمَنْ یَرْغَبُ عَنْ مِلَّهِ إِبْرَاهِیمَ إِلَّا مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ» چه کسی از آیین ابراهیم رو برمی‌گرداند مگر آن که خود را به بی‌خردی زده؟! اگر کسی فطرت سالم، عقل و اندیشۀ والا داشته باشد، حتماً به آیین ابراهیمی رو می‌آورد.
«وَلَقَدِ اصْطَفَیْنَاهُ فِی الدُّنْیَا» ما برگزیدیم ابراهیم را در دنیا، «وَإِنَّهُ فِی الْآخِرَهِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ» حقیقت این است که او در آخرت هم از صالحان خواهد بود.
آیۀ ۱۳۱ :
«إِذْ قَالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ ۖ قَالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ»
«إِذْ قَالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ» آنگاه که خداوند به او فرمود: تسلیم شو، «قَالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ» تسلیم پروردگار عالمیان هستم.
آیۀ ۱۳۲ :
«وَوَصَّىٰ بِهَا إِبْرَاهِیمُ بَنِیهِ وَیَعْقُوبُ یَا بَنِیَّ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَىٰ لَکُمُ الدِّینَ فَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ»
«وَوَصَّىٰ بِهَا إِبْرَاهِیمُ بَنِیهِ» و سفارش کرد ابراهیم فرزندانش را، «وَیَعْقُوبُ» یعقوب هم فرزندانش را سفارش کرد.
از موقعیت‌های طلایی که پدر و مادرها دارند این است که پیام‌هایی را در لحظۀ خداحافظی از این دنیا به بچه‌هایشان برسانند،
وصیت کنند، وصیت بنویسند، نباید فقط مالی باشد، بلکه وصیت‌های فرهنگی، وصیت‌های معنوی؛
همانطور که ابراهیم و یعقوب به بچه‌هایشان وصیت کردند، وصیت چه بود؟
«یَا بَنِیَّ» عزیزان من، «إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَىٰ لَکُمُ الدِّینَ» خداوند دین را برای شما برگزیده، «فَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ» تا لحظۀ جان دادن اسلام را داشته باشید.
تسلیم آیین خدایی باشید. نکند فریب شیطان را بخورید، این نشان دهندۀ دغدغۀ یک پدر است که در وصیت بچه‌هایش به فکر دین آن‌ها است.
آیۀ ۱۳۳ :
«أَمْ کُنْتُمْ شُهَدَاءَ إِذْ حَضَرَ یَعْقُوبَ الْمَوْتُ إِذْ قَالَ لِبَنِیهِ مَا تَعْبُدُونَ مِنْ بَعْدِی قَالُوا نَعْبُدُ إِلَٰهَکَ وَإِلَٰهَ آبَائِکَ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ إِلَٰهًا وَاحِدًا وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ»
«أَمْ کُنْتُمْ شُهَدَاءَ إِذْ حَضَرَ یَعْقُوبَ الْمَوْتُ» جمعی از یهودیان می‌گفتند حضرت یعقوب وقتی می‌خواست از دنیا برود، بچه‌هایش را به یهودی‌گری سفارش کرد.
این آیه می‌فرماید: یهودی‌ها! مگر شما آن موقع بودید؟ حضرت یعقوب قبل از حضرت موسی هست شما کجا هستید؟ شما قصه را چگونه مرور می‌کنید؟
«أَمْ کُنْتُمْ شُهَدَاءَ» آیا شما حاضر بودید؟
«إِذْ حَضَرَ یَعْقُوبَ الْمَوْتُ» آنگاه که حضرت یعقوب در آستانه مرگ بود، «إِذْ قَالَ لِبَنِیهِ» آنگاه که به پسرانش فرمود، «مَا تَعْبُدُونَ مِنْ بَعْدِی» پسرها! فرزندان من! پس از من که را خواهید پرستید؟
«قَالُوا نَعْبُدُ إِلَٰهَکَ وَإِلَٰهَ آبَائِکَ» بچه‌ها گفتند خواهیم پرستید خدای تو و خدای آباء تو را، «إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ»، کدام خدا؟ «إِلَٰهًا وَاحِدًا» همان خدای یکتا، «وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ» پدر جان خاطرت جمع باشد ما تسلیم خدا خواهیم بود.
آیۀ ۱۳۴ :
«تِلْکَ أُمَّهٌ قَدْ خَلَتْ ۖ لَهَا مَا کَسَبَتْ وَلَکُمْ مَا کَسَبْتُمْ ۖ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا کَانُوا یَعْمَلُونَ»
حالا ای یهودی‌ها چرا لجاجت می‌کنید؟
«تِلْکَ أُمَّهٌ قَدْ خَلَتْ ۖ لَهَا مَا کَسَبَتْ» آن‌ها جمعیت‌هایی بودند، پیامبران، فرزندان آن‌ها آمدند و رفتند.
امت‌ها و ملت‌هایی آمدند و رفتند، «لَهَا مَا کَسَبَتْ» برای آن‌هاست عملکرد خودشان، «وَلَکُمْ مَا کَسَبْتُمْ» و برای شماست عملکرد خودتان،
«وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا کَانُوا یَعْمَلُونَ» از شما سؤال نمی‌کنند آن‌ها چکار کردند، از شما سؤال می‌کنند شما چه کار کردید؟ شما در قبال عملکرد خودتان مسئول هستید
خدانگهدار شما…
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.