شرح صفحه 21 قرآن کریم
انحصار طلبی یهودیان و مسیحیان
شرح صفحه 21 قرآن کریم سورۀ مبارکه بقره آیات 141-135 از مجموعه دروس بر ساحل نور توسط حجت الاسلام سید جواد بهشتی را به صورت فیلم، صوت و متن پیاده شده تقدیم شما مخاطبان قرآنی می نمائیم.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
به مهمانی قرآن‌کریم می‌رویم:
اختلاف بین مذهبی‌ها و دینداران هم ماجرای تلخی است که در تاریخ سابقه داشته است.
یهودیان آمدند و چشم انتظار پیامبر اسلام بودند.
اما وقتی پیامبر اسلام ظهور کرد، عقب نشینی کردند و به جنگ او آمدند.
ببینید یهودی‌ها چه می‌گویند:
صفحۀ ۲۱
سورۀ مبارکه بقره
آیات ۱۴۱-۱۳۵
آیۀ ۱۳۵ :
«وَقَالُوا کُونُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ تَهْتَدُوا ۗ قُلْ بَلْ مِلَّهَ إِبْرَاهِیمَ حَنِیفًا ۖ وَمَا کَانَ مِنَ الْمُشْرِکِینَ»
«وَقَالُوا کُونُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ تَهْتَدُوا» و گفتند یهودی یا مسیحی باشید هدایت شده‌اید، غیر از این دو دین داشته باشید هدایت نشده‌اید، «قُلْ» بگو، «بَلْ مِلَّهَ إِبْرَاهِیمَ حَنِیفًا» نه، در آیین خالص ابراهیم، هدایت وجود دارد، «وَمَا کَانَ مِنَ الْمُشْرِکِینَ» ابراهیم از مشرکان نبود.
آیۀ ۱۳۶ :
«قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ إِلَیْنَا وَمَا أُنْزِلَ إِلَىٰ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِیَ مُوسَىٰ وَعِیسَىٰ وَمَا أُوتِیَ النَّبِیُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ»
«قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ» نظر ما این است که بگویید ایمان آوردیم به اللّٰه، «وَمَا أُنْزِلَ إِلَیْنَا» و آنچه نازل شد به ما، «وَمَا أُنْزِلَ إِلَىٰ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ»، ما به جریان نبوت اعتقاد داریم.
ما به همۀ کتاب‌های آسمانی عقیده داریم. هر پیامبری کامل کنندۀ دین پیامبر قبلی است.
هر کتابی جامع‌تر از کتاب قبلی بوده است. این اعتقاد ما مسلمان‌ها است. همۀ پیامبران و کتاب‌های آسمانی را قبول داریم. این را بگویید، بگویید:
ایمان داریم به آنچه نازل شد بر ابراهیم، بر اسماعیل، بر اسحاق، بر یعقوب، «وَالْأَسْبَاطِ»، «اسباط» یعنی فرزندان، ما می‌گوییم امام حسن سبط پیغمبر است، یعنی فرزند پیغمبر است.
به فرزندان حضرت یعقوب «اسباط» می‌گوییم.
«وَمَا أُوتِیَ مُوسَىٰ» و آنچه داده شد به موسی،«وَعِیسَىٰ»، یعنی تورات، انجیل، ما همه را قبول داریم.
«وَمَا أُوتِیَ النَّبِیُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ» و آنچه داده شد به همۀ پیامبران از جانب پروردگارشان، به همه عقیده‌مندیم، «لَا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ» ما فرقی قائل نیستیم، پیامبران درجات دارند.
اما همۀ آن‌ها در مسیر هدایت هستند. «وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ» و ما در پیشگاه خدا تسلیم هستیم.
آیۀ ۱۳۷ :
«فَإِنْ آمَنُوا بِمِثْلِ مَا آمَنْتُمْ بِهِ فَقَدِ اهْتَدَوْا ۖ وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا هُمْ فِی شِقَاقٍ ۖ فَسَیَکْفِیکَهُمُ اللَّهُ ۚ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ»
«فَإِنْ آمَنُوا بِمِثْلِ مَا آمَنْتُمْ بِهِ فَقَدِ اهْتَدَوْا» هر کسی یک چنین ایمانی را بیاورد او هدایت شده است. چه ایمانی؟
هرچه بر پیامبران نازل شده ما همه را حق می‌دانیم.
«وَإِنْ تَوَلَّوْا» اما اگر دست برداشتند، پشت کردند،
«فَإِنَّمَا هُمْ فِی شِقَاقٍ» آن‌ها در یک شکافی قرار گرفتند. آن‌ها می‌خواهند بین خودشان و شما فاصله ایجاد کنند، به دشمنی شما مسلمان‌ها فکر می‌کنند.
«فَسَیَکْفِیکَهُمُ اللَّهُ» اما خداوند کفایت می‌کند شما را.
در برابر آسیب‌های آن‌ها شما را دفاع خواهد کرد، نترسید مسلمان‌ها. «وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ» و او شنوای داناست.
آیۀ ۱۳۸ :
«صِبْغَهَ اللَّهِ ۖ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَهً ۖ وَنَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ»
«صِبْغَهَ اللَّهِ»، «صِبْغَهَ» یعنی رنگ، «صباغ» یعنی رنگرز، رنگ خدا؛
«وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَهً» و چه رنگی خوش رنگ‌تر از رنگ خداست؟!
«وَنَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ» و ما برای خدا عبادت‌کنندگان هستیم. معلوم می‌شود که عبادت، نماز و روزه رنگ خدایی به ما می‌دهد.
یهودی‌ها با مسلمان‌ها زیاد بحث می‌کردند. آیه می‌فرماید:
آیۀ ۱۳۹ :
«قُلْ أَتُحَاجُّونَنَا فِی اللَّهِ وَهُوَ رَبُّنَا وَرَبُّکُمْ وَلَنَا أَعْمَالُنَا وَلَکُمْ أَعْمَالُکُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُخْلِصُونَ»
«قُلْ» ای پیامبر بگو، «أَتُحَاجُّونَنَا فِی اللَّهِ» دربارۀ خدا با ما بحث می‌کنید؟
«وَهُوَ رَبُّنَا وَرَبُّکُمْ» خدا پروردگار ما و پروردگار شماست، ما دربارۀ خدا بحثی نداریم، همۀ ما خدا را قبول داریم.
«وَلَنَا أَعْمَالُنَا» عملکرد ما برای خود ما،
«وَلَکُمْ أَعْمَالُکُمْ» عملکرد شما برای شما،
«وَنَحْنُ لَهُ مُخْلِصُونَ» ما برای خدا با اخلاص هستیم، فقط خدای یکتا را، برای او شرک قائل نیستیم.
آیۀ ۱۴۰ :
«أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطَ کَانُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ ۗ قُلْ أَأَنْتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللَّهُ ۗ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ کَتَمَ شَهَادَهً عِنْدَهُ مِنَ اللَّهِ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ»
«أَمْ تَقُولُونَ» یا یک حرف دیگری که شما می‌زنید این است که،
«إِنَّ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطَ» ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و فرزندان یعقوب
«کَانُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ» این‌ها یا یهودی بودند یا مسیحی.
خوب مرد حسابی!
این‌هایی که شما اسم می‌برید، قبل از پیدایش یهود و قبل از پیدایش مسیحیت بودند،
چطور ممکن است که ما بگوییم ابراهیم یهودی بوده است؟
ابراهیم بنیانگذار یکتاپرستی است.
یهود و مسیحیت در دوران‌های بعد آمده است.
«قُلْ أَأَنْتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللَّهُ» بگو آیا شما بهتر می‌دانید یا خدا؟
«وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ کَتَمَ شَهَادَهً عِنْدَهُ مِنَ اللَّهِ» کیست ستم‌کارتر از آن‌که شهادتی که از جانب خدا در پیش او است و آن را کتمان کند؟
خداوند در دل او قرار داده است، مگر ممکن است موسی بن عمران که دین یهود را آورده، دین او بر حضرت ابراهیم علیه السلام غالب باشد؟
حضرت ابراهیم صدها سال قبل از حضرت موسی بن عمران است.
«وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ» و خداوند از آنچه شما عمل می‌کنید غافل نیست.
مجدداً آیه‌ای که در صفحۀ قبل خواندیم تکرار می‌شود. حالا تاریخ گذشته را ما گفتیم،بحث کردیم، این را یادتان نرود:
آیۀ ۱۴۱ :
«تِلْکَ أُمَّهٌ قَدْ خَلَتْ ۖ لَهَا مَا کَسَبَتْ وَلَکُمْ مَا کَسَبْتُمْ ۖ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا کَانُوا یَعْمَلُونَ»
«تِلْکَ أُمَّهٌ» آن‌ها ملتی بودند، «قَدْ خَلَتْ» که گذشتند، «لَهَا مَا کَسَبَتْ» برای آن‌هاست آنچه انجام دادند، «وَلَکُمْ مَا کَسَبْتُمْ» برای شما آنچه عمل می‌کنید، «وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا کَانُوا یَعْمَلُونَ» از شما نمی‌پرسند ملت‌های دیگر چه کار کردند؟
از شما می‌پرسند شما چه کار کردید. نسبت به خودتان مسئول هستید.
راجع به گذشته بحث کردیم، ولی بحث مهم این است که عملکرد ما چگونه است؟
خدانگهدار شما…
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.