شرح صفحه 27 قرآن کریم
/0 دیدگاه /در شرح جزء 2 قرآن کریم/توسط مدیرریشه و اساس ارزشها در اسلام
شرح صفحه 27 قرآن کریم، سوره بقره آیات 181-177 از مجموعه دروس بر ساحل نور توسط حجت الاسلام سید جواد بهشتی را به صورت فیلم، صوت و متن پیاده شده تقدیم شما مخاطبان قرآنی می نمائیم.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
در صفحات قبل گفتیم که مسلمانها، هم در مکه و هم تا ماهها در مدینه، به سمت بیت المقدس نماز میخواندند.
پیامبر عزیز ما در مسجدی به نام مسجد «بنی سالم»، نماز ظهر میخواندند؛ دو رکعت را که خواندند، فرشتۀ وحی نازل شد، کتفهای پیغمبر را از بیت المقدس به سمت کعبه چرخاند.
از آن روز به بعد قبله تغییر کرد.
چرا؟
در صفحات قبل گفتیم که قرآن علت تغییر قبله را با چند دلیل بیان کرده است.
واکنش یهودیها و مسیحیها چه بود؟
جامعه تحتالشعاع این مسأله قرار گرفته بود، همه –مسلمانها، مسیحیها و یهودیها- کارهایشان را رها کرده بودند و روی موضوع تغییر قبله صحبت میکردند که این آیه نازل شد:
صفحۀ ۲۷
سورۀ مبارکه بقره
آیات ۱۸۱-۱۷۷
آیۀ ۱۷۷ :
«لَیْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَٰکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَالْمَلَائِکَهِ وَالْکِتَابِ وَالنَّبِیِّینَ
وَآتَى الْمَالَ عَلَىٰ حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ وَالسَّائِلِینَ وَفِی الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلَاهَ وَآتَى الزَّکَاهَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا ۖ
وَالصَّابِرِینَ فِی الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِینَ الْبَأْسِ ۗ أُولَٰئِکَ الَّذِینَ صَدَقُوا ۖ وَأُولَٰئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ»
«لَیْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ» بس است این بحث تغییر قبله به سمت مشرق به سمت مغرب…
چون گفتیم قبلۀ مسیحیها به سمت مشرق، یهودیها به سمت مغرب و مسلمانها به سمت جنوب بود. حالا هر چه، خدا فرموده..
بس کنید این بحث را. این کار خوبی نیست، کار خوب چیست؟
«وَلَٰکِنَّ الْبِرَّ» اما نیکی و نیکوکار، این است:
«مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ» کسی است که ایمان آورد به خدا، «وَالْیَوْمِ الْآخِرِ»و جهان آخرت، «وَالْمَلَائِکَهِ» و فرشتگان، «وَالْکِتَابِ» و کتاب آسمانی،«وَالنَّبِیِّینَ» و پیامبران…
ارزشها در این آیه لیست شده است. اول ایمان…
آیۀ زیر که فکر میکنم همۀ مردم ایران این آیه را حفظ هستند:
«تعاونوا علی البر و التقوی» یعنی در راه بِرّ و تقوا همکاری کنید.
ممکن است کسی سوال بکند که «الْبِرَّ» چیست؟
این آیه تفسیر میکند:
«الْبِرَّ» ایمان به خدا، آخرت، فرشتگان و ایمان به پیامبران است.
پس اگر در یک مسجد یا یک حسینیهای کلاس عقاید بود، این بِرّ است.
«وَآتَى الْمَالَ عَلَىٰ حُبِّهِ» و دادن مال، علیرغم اینکه انسان مال را دوست دارد.
«ذَوِی الْقُرْبَىٰ» به خویشاوندان، «وَالْیَتَامَىٰ» به یتیمان، «وَالْمَسَاکِینَ» به بیچارگان، «وَابْنَ السَّبِیلِ» به واماندگان در جادهها، «وَالسَّائِلِینَ» کسانی که دست دراز میکنند، «وَفِی الرِّقَابِ» آنهایی که گرفتار شدند…
این هم یک لیست دیگر:
کمکهای مؤمنانه، کمکهای مالی، اینها هم بِرَّ است. یکی از مصادیق «تعاونوا علی البر» همین کمکهای مؤمنانه است.
یک لیست دیگر:
«وَأَقَامَ الصَّلَاهَ» و کسی که نماز را به پا داشت، «وَآتَى الزَّکَاهَ» و زکات داد، «وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا» نیکی و نیکوکاری آن است که کسانی که وقتی عهد بستند،[***تایتل: وفای به عهد] به عهدشان وفا میکنند.
«وَالصَّابِرِینَ فِی الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِینَ الْبَأْسِ» و مقاومت کنندگان در فقر و نداری، در بیماری و مریضی و به هنگام جنگ، «أُولَٰئِکَ الَّذِینَ صَدَقُوا» اینان راست میگویند.
خیلیها ادعا میکنند ما مسلمانیم، ما شیعهایم، ما انقلابی هستیم. اما خدا باید بفرماید چه کسانی راست میگویند؟
میفرماید اینها راست میگویند، «وَأُولَٰئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ» اینها پرهیزگاران هستند.
یک قانون دیگر:
آیۀ ۱۷۸ :
«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِصَاصُ فِی الْقَتْلَى ۖ الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَالْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَالْأُنْثَىٰ بِالْأُنْثَىٰ ۚ فَمَنْ عُفِیَ لَهُ مِنْ أَخِیهِ شَیْءٌ فَاتِّبَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَأَدَاءٌ إِلَیْهِ بِإِحْسَانٍ ۗ ذَٰلِکَ تَخْفِیفٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَرَحْمَهٌ ۗ فَمَنِ اعْتَدَىٰ بَعْدَ ذَٰلِکَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِیمٌ»
«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا» ای کسانی که ایمان آوردید، «کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِصَاصُ فِی الْقَتْلَى» واجب شد، نوشته شد برای شما قصاص در مورد کشتگان.
قانون قصاص یک قانون اسلامی است که در ادیان قبل هم بودهاست.
در طی این هزار و چند صد ساله پس از اسلام، حرفهای مختلفی زده شدهاست.
امروز هم در دنیا نگاههای مختلفی وجود دارد، حتی در ایالات متحده آمریکا، در بعضی از ایالتهای آن قانون قصاص وجود دارد و در بعضی دیگر از آنها، این قانون نیست.
اسلام عزیز و قرآن کریم میفرماید: قصاص واجب است.
«الْحُرُّ بِالْحُرِّ» آزاد در برابر آزاد،
«وَالْعَبْدُ بِالْعَبْدِ» برده در برابر برده،
«وَالْأُنْثَىٰ بِالْأُنْثَىٰ» زن در برابر زن، یعنی اگر زنی توسط زن دیگری کشته شده، آن زن قاتل باید کشته شود.
«فَمَنْ عُفِیَ لَهُ مِنْ أَخِیهِ شَیْءٌ» حالا اگر آن خانوادۀ مقتول برادری کرد و بخشید قاتل را، «فَاتِّبَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ» باید یک رویۀ پسندیدهای پیروی شود.
آن رویۀ پسندیده چیست؟
«وَأَدَاءٌ إِلَیْهِ بِإِحْسَانٍ» دیه؛ حکم اول، قصاص است.
اما اگر خانوادۀ مقتول رضایت دادند، حکم به دیهای که به شکل معروفی مبلغ آن، زمان پرداخت و نوع پرداخت مشخص باشد، تغییر میکند.
«ذَٰلِکَ تَخْفِیفٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَرَحْمَهٌ» این قانونی که گفتیم اول قصاص و بعد اگر خانوادۀ مقتول بخشیدند، جای آن دیه بدهند، تخفیفی است از جانب پروردگارتان و لطفی از جانب خداوند است.
«فَمَنِ اعْتَدَىٰ بَعْدَ ذَٰلِکَ» هر کس از این بسته -بسته چه شد؟
قصاص و عفو- تجاوز کند، هر کس از طرف خانوادۀ قاتل یا خانوادۀ مقتول، بخواهد افراط و تندروی کند (چون در زمان جاهلیت به ازای یک نفر گاهی تمام قبیله را سر میبریدند و افراط و تجاوز میکردند)، یا در پرداخت دیه تأخیر کند،
هر کس تجاوز کند از این قانون؛ «فَلَهُ عَذَابٌ أَلِیمٌ» برای او است عذابی است دردناک.
آیۀ ۱۷۹ :
«وَلَکُمْ فِی الْقِصَاصِ حَیَاهٌ یَا أُولِی الْأَلْبَابِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ»
«وَلَکُمْ فِی الْقِصَاصِ حَیَاهٌ یَا أُولِی الْأَلْبَابِ» و برای شما در قصاص، زندگی است ای خردمندان…! وقتی قصاص قانونی جدی باشد، قاتل به خودش اجازه نمیدهد و خودش را کنترل میکند.
وقتی گفتیم خانوادۀ مقتول ببخشد برادری کرده، این حیات زندگی قاتل است.
از جنبههای مختلف قانون قصاص، قانون زندگی است. امنیت و آسایش ایجاد میکند. مظلومان هراسناک نیستند.
«لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ» شاید که شما تقوا پیشه کنید.
قانون دیگر:
آیۀ ۱۸۰ :
«کُتِبَ عَلَیْکُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ إِنْ تَرَکَ خَیْرًا الْوَصِیَّهُ لِلْوَالِدَیْنِ وَالْأَقْرَبِینَ بِالْمَعْرُوفِ ۖ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِینَ»
«کُتِبَ عَلَیْکُمْ» واجب شد بر شما، «إِذَا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ» وقتی مرگ رسید برای یکی از شما، چه واجب شد؟
«إِنْ تَرَکَ خَیْرًا» اگر دارایی دارد..
خداوند در این آیه به مال، خیر گفته است. مال چیز بدی نیست. اگر مالی به جا گذاشته، چه چیزی واجب است؟
«الْوَصِیَّهُ» وصیت کند، وصیت یک قانونی است که در فقه آمده است.
هر کسی اجازه دارد تا ثلث دارایی خود را در مسیرهایی که میداند، مثلاً اگر بدهکار است بدهکاریها را در وصیتنامه بنویسد.
«لِلْوَالِدَیْنِ» اول برای پدر و مادر سالمند خودش وصیت کند.
«وَالْأَقْرَبِینَ» بعد برای فامیل.
«بِالْمَعْرُوفِ» وصیت نوشتن هم کار سختی است!
شایسته و پسندیده باشد.
«حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِینَ» این وظیفهای است به دوش پرهیزگاران.
الان من از شما میپرسم، آیا وصیتنامه داری؟
در آیه آمده است وقتی انسان احساس کرد که دارد میمیرد، نوشتن وصیت نامه دیگر ضروری است.
اما در زمان قبل از آن، اگر کسی وصیت نامه بنویسد حدیث داریم که ثواب شهید به او داده میشود.
وصیتنامه نشانۀ دور اندیشی ما و توجه به حقوق دیگران است. خیلی برکت دارد.
آیۀ ۱۸۱ :
«فَمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَمَا سَمِعَهُ فَإِنَّمَا إِثْمُهُ عَلَى الَّذِینَ یُبَدِّلُونَهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ»
«فَمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَمَا سَمِعَهُ» هر کس بعد از آنکه وصیت را شنید اگر تغییر بدهد، «فَإِنَّمَا إِثْمُهُ» گناه این تغییر، «عَلَى الَّذِینَ یُبَدِّلُونَهُ» به عهدۀ آنهایی است که تغییر دادند، و در وصیتنامه دست میبرند و آن را کم و زیاد میکنند و تغییر میدهند.
گناهش به گردن آنهاست.
«إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ» همه بدانند که خدا شنوای دانا است. اگر سخنی ناروا بگویید میشنود، و اگر عملی ناروا انجام بدهید، میداند.
خدانگهدار شما…