قرآن کریم

شرح صفحه 27 قرآن کریم

ریشه و اساس ارزشها در اسلام

شرح صفحه 27 قرآن کریم، سوره بقره آیات 181-177 از مجموعه دروس بر ساحل نور توسط حجت الاسلام سید جواد بهشتی را به صورت فیلم، صوت و متن پیاده شده تقدیم شما مخاطبان قرآنی می نمائیم.

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

در صفحات قبل گفتیم که مسلمان‌ها، هم در مکه و هم تا ماه‌ها در مدینه، به سمت بیت المقدس نماز می‌خواندند.

پیامبر عزیز ما در مسجدی به نام مسجد «بنی سالم»، نماز ظهر می‌خواندند؛ دو رکعت را که خواندند، فرشتۀ وحی نازل شد، کتف‌های پیغمبر را از بیت المقدس به سمت کعبه چرخاند.

از آن روز به بعد قبله تغییر کرد.

چرا؟
در صفحات قبل گفتیم که قرآن علت تغییر قبله را با چند دلیل بیان کرده است.
واکنش یهودی‌ها و مسیحی‌ها چه بود؟

جامعه تحت‌الشعاع این مسأله قرار گرفته بود، همه –مسلمان‌ها، مسیحی‌ها و یهودی‌ها- کارهایشان را رها کرده بودند و روی موضوع تغییر قبله صحبت می‌کردند که این آیه نازل شد:

صفحۀ ۲۷
سورۀ مبارکه بقره
آیات ۱۸۱-۱۷۷

آیۀ ۱۷۷ :

«لَیْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَٰکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَالْمَلَائِکَهِ وَالْکِتَابِ وَالنَّبِیِّینَ
وَآتَى الْمَالَ عَلَىٰ حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ وَالسَّائِلِینَ وَفِی الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلَاهَ وَآتَى الزَّکَاهَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا ۖ
وَالصَّابِرِینَ فِی الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِینَ الْبَأْسِ ۗ أُولَٰئِکَ الَّذِینَ صَدَقُوا ۖ وَأُولَٰئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ»

«لَیْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ» بس است این بحث تغییر قبله به سمت مشرق به سمت مغرب…

چون گفتیم قبلۀ مسیحی‌ها به سمت مشرق، یهودی‌ها به سمت مغرب و مسلمان‌ها به سمت جنوب بود. حالا هر چه، خدا فرموده..

بس کنید این بحث را. این کار خوبی نیست، کار خوب چیست؟

«وَلَٰکِنَّ الْبِرَّ» اما نیکی و نیکوکار، این است:

«مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ» کسی است که ایمان آورد به خدا، «وَالْیَوْمِ الْآخِرِ»و جهان آخرت، «وَالْمَلَائِکَهِ» و فرشتگان، «وَالْکِتَابِ» و کتاب آسمانی،«وَالنَّبِیِّینَ» و پیامبران…

ارزش‌ها در این آیه لیست شده است. اول ایمان‌…

آیۀ زیر که فکر می‌کنم همۀ مردم ایران این آیه را حفظ ‌هستند:

«تعاونوا علی البر و التقوی» یعنی در راه بِرّ و تقوا همکاری کنید.

ممکن است کسی سوال بکند که «الْبِرَّ» چیست؟

این آیه تفسیر می‌کند:

«الْبِرَّ» ایمان به خدا، آخرت، فرشتگان و ایمان به پیامبران است.

پس اگر در یک مسجد یا یک حسینیه‌ای کلاس عقاید بود، این بِرّ است.

«وَآتَى الْمَالَ عَلَىٰ حُبِّهِ» و دادن مال، علیرغم اینکه انسان مال را دوست دارد.

«ذَوِی الْقُرْبَىٰ» به خویشاوندان، «وَالْیَتَامَىٰ» به یتیمان، «وَالْمَسَاکِینَ» به بیچارگان، «وَابْنَ السَّبِیلِ» به واماندگان در جاده‌ها، «وَالسَّائِلِینَ» کسانی که دست دراز می‌کنند، «وَفِی الرِّقَابِ» آن‌هایی که گرفتار شدند…

این هم یک لیست دیگر:

کمک‌های مؤمنانه، کمک‌های مالی، این‌ها هم بِرَّ است. یکی از مصادیق «تعاونوا علی البر» همین کمک‌های مؤمنانه است.

یک لیست دیگر:

«وَأَقَامَ الصَّلَاهَ» و کسی که نماز را به پا داشت، «وَآتَى الزَّکَاهَ» و زکات داد، «وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا» نیکی و نیکوکاری آن است که کسانی که وقتی عهد بستند،[***تایتل: وفای به عهد] به عهدشان وفا می‌کنند.

«وَالصَّابِرِینَ فِی الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِینَ الْبَأْسِ» و مقاومت کنندگان در فقر و نداری، در بیماری و مریضی و به هنگام جنگ، «أُولَٰئِکَ الَّذِینَ صَدَقُوا» اینان راست می‌گویند.

خیلی‌ها ادعا می‌کنند ما مسلمانیم، ما شیعه‌ایم، ما انقلابی هستیم. اما خدا باید بفرماید چه کسانی راست می‌گویند؟

می‌فرماید این‌ها راست می‌گویند، «وَأُولَٰئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ» این‌ها پرهیزگاران هستند.

یک قانون دیگر:

آیۀ ۱۷۸ :

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِصَاصُ فِی الْقَتْلَى ۖ الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَالْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَالْأُنْثَىٰ بِالْأُنْثَىٰ ۚ فَمَنْ عُفِیَ لَهُ مِنْ أَخِیهِ شَیْءٌ فَاتِّبَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَأَدَاءٌ إِلَیْهِ بِإِحْسَانٍ ۗ ذَٰلِکَ تَخْفِیفٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَرَحْمَهٌ ۗ فَمَنِ اعْتَدَىٰ بَعْدَ ذَٰلِکَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِیمٌ»

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا» ای کسانی که ایمان آوردید، «کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِصَاصُ فِی الْقَتْلَى» واجب شد، نوشته شد برای شما قصاص در مورد کشتگان.

قانون قصاص یک قانون اسلامی است که در ادیان قبل هم بوده‌است.

در طی این هزار و چند صد ساله پس از اسلام، حرف‌های مختلفی زده شده‌است.

امروز هم در دنیا نگاه‌های مختلفی وجود دارد، حتی در ایالات متحده آمریکا، در بعضی از ایالت‌های آن قانون قصاص وجود دارد و در بعضی دیگر از آن‌ها، این قانون نیست.

اسلام عزیز و قرآن کریم می‌فرماید: قصاص واجب است.

«الْحُرُّ بِالْحُرِّ» آزاد در برابر آزاد،

«وَالْعَبْدُ بِالْعَبْدِ» برده در برابر برده،

«وَالْأُنْثَىٰ بِالْأُنْثَىٰ» زن در برابر زن، یعنی اگر زنی توسط زن دیگری کشته شده، آن زن قاتل باید کشته شود.

«فَمَنْ عُفِیَ لَهُ مِنْ أَخِیهِ شَیْءٌ» حالا اگر آن خانوادۀ مقتول برادری کرد و بخشید قاتل را، «فَاتِّبَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ» باید یک رویۀ پسندیده‌ای پیروی شود.

آن رویۀ پسندیده چیست؟

«وَأَدَاءٌ إِلَیْهِ بِإِحْسَانٍ» دیه؛ حکم اول، قصاص است.

اما اگر خانوادۀ مقتول رضایت دادند، حکم به دیه‌ای که به شکل معروفی مبلغ آن، زمان پرداخت و نوع پرداخت مشخص باشد، تغییر می‌کند.

«ذَٰلِکَ تَخْفِیفٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَرَحْمَهٌ» این قانونی که گفتیم اول قصاص و بعد اگر خانوادۀ مقتول بخشیدند، جای آن دیه بدهند، تخفیفی است از جانب پروردگارتان و لطفی از جانب خداوند است.

«فَمَنِ اعْتَدَىٰ بَعْدَ ذَٰلِکَ» هر کس از این بسته -بسته چه شد؟

قصاص و عفو- تجاوز کند، هر کس از طرف خانوادۀ قاتل یا خانوادۀ مقتول، بخواهد افراط و تندروی کند (چون در زمان جاهلیت به ازای یک نفر گاهی تمام قبیله را سر می‌بریدند و افراط و تجاوز می‌کردند)، یا در پرداخت دیه تأخیر کند،

هر کس تجاوز کند از این قانون؛ «فَلَهُ عَذَابٌ أَلِیمٌ» برای او است عذابی است دردناک.

آیۀ ۱۷۹ :

«وَلَکُمْ فِی الْقِصَاصِ حَیَاهٌ یَا أُولِی الْأَلْبَابِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ»

«وَلَکُمْ فِی الْقِصَاصِ حَیَاهٌ یَا أُولِی الْأَلْبَابِ» و برای شما در قصاص، زندگی است ای خردمندان…! وقتی قصاص قانونی جدی باشد، قاتل به خودش اجازه نمی‌دهد و خودش را کنترل می‌کند.

وقتی گفتیم خانوادۀ مقتول ببخشد برادری کرده، این حیات زندگی قاتل است.

از جنبه‌های مختلف قانون قصاص، قانون زندگی است. امنیت و آسایش ایجاد می‌کند. مظلومان هراسناک نیستند.

«لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ» شاید که شما تقوا پیشه کنید.

قانون دیگر:

آیۀ ۱۸۰ :

«کُتِبَ عَلَیْکُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ إِنْ تَرَکَ خَیْرًا الْوَصِیَّهُ لِلْوَالِدَیْنِ وَالْأَقْرَبِینَ بِالْمَعْرُوفِ ۖ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِینَ»

«کُتِبَ عَلَیْکُمْ» واجب شد بر شما، «إِذَا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ» وقتی مرگ رسید برای یکی از شما، چه واجب شد؟
«إِنْ تَرَکَ خَیْرًا» اگر دارایی دارد..

خداوند در این آیه به مال، خیر گفته است. مال چیز بدی نیست. اگر مالی به جا گذاشته، چه چیزی واجب است؟

«الْوَصِیَّهُ» وصیت کند، وصیت یک قانونی است که در فقه آمده است.

هر کسی اجازه دارد تا ثلث دارایی خود را در مسیرهایی که می‌داند، مثلاً اگر بدهکار است بدهکاری‌ها را در وصیت‌نامه بنویسد.

«لِلْوَالِدَیْنِ» اول برای پدر و مادر سالمند خودش وصیت کند.

«وَالْأَقْرَبِینَ» بعد برای فامیل.

«بِالْمَعْرُوفِ» وصیت نوشتن هم کار سختی است!

شایسته و پسندیده باشد.

«حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِینَ» این وظیفه‌ای است به دوش پرهیزگاران.

الان من از شما می‌پرسم، آیا وصیت‌نامه داری؟

در آیه آمده است وقتی انسان احساس کرد که دارد می‌میرد، نوشتن وصیت نامه دیگر ضروری است.

اما در زمان قبل از آن، اگر کسی وصیت نامه بنویسد حدیث داریم که ثواب شهید به او داده می‌شود.

وصیت‌نامه نشانۀ دور اندیشی ما و توجه به حقوق دیگران است. خیلی برکت دارد.

آیۀ ۱۸۱ :

«فَمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَمَا سَمِعَهُ فَإِنَّمَا إِثْمُهُ عَلَى الَّذِینَ یُبَدِّلُونَهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ»

«فَمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَمَا سَمِعَهُ» هر کس بعد از آنکه وصیت را شنید اگر تغییر بدهد، «فَإِنَّمَا إِثْمُهُ» گناه این تغییر، «عَلَى الَّذِینَ یُبَدِّلُونَهُ» به عهدۀ آن‌هایی است که تغییر دادند، و در وصیت‌نامه دست می‌برند و آن را کم و زیاد می‌کنند و تغییر می‌دهند.

گناهش به گردن آن‌هاست.

«إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ» همه بدانند که خدا شنوای دانا است. اگر سخنی ناروا بگویید می‌شنود، و اگر عملی ناروا انجام بدهید، می‌داند.

خدانگهدار شما…

جلسه بعد

قرآن کریم

شرح صفحه 26 قرآن کریم

خوردنیهای حلال و حرام

شرح صفحه ۲۶ قرآن کریم، سوره بقره آیات ۱۷۶-۱۷۰ از مجموعه دروس بر ساحل نور توسط حجت الاسلام سید جواد بهشتی را به صورت فیلم، صوت و متن پیاده شده تقدیم شما مخاطبان قرآنی می نمائیم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

به سفره خانه خدا خوش آمدید:

از مواردی که قرآن کریم آن را نکوهش و بدگویی می‌کند، تقلید کورکورانه است. این آیه می‌فرماید:

صفحۀ ۲۶
سورۀ مبارکه بقره
آیات ۱۷۶-۱۷۰
اعوذ بالله من الشیطان رجیم

آیۀ ۱۷۰ :

«وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا أَلْفَیْنَا عَلَیْهِ آبَاءَنَا ۗ أَوَلَوْ کَانَ آبَاؤُهُمْ لَا یَعْقِلُونَ شَیْئًا وَلَا یَهْتَدُونَ»

«وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ» وقتی به آن‌ها گفته می‌شود پیروی کنید از آنچه خدا نازل فرموده،

«قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا أَلْفَیْنَا عَلَیْهِ آبَاءَنَا» آن‌ها در پاسخ می‌گویند ما پیروی می‌کنیم آنچه را یافتیم پدرانمان را بر آن آداب و رسوم،

«أَوَلَوْ کَانَ آبَاؤُهُمْ لَا یَعْقِلُونَ شَیْئًا وَلَا یَهْتَدُونَ»،

مرد حسابی! اگر پدران شما یک کاری بدون خرد یا یک خرافه‌ای را انجام می‌دادند و راه یافته نبودند، آیا باز هم شما باید از آن‌ها تقلید کنید؟!

پیروی کردن یک منطقی لازم دارد. پیروی جاهل از عالم منطق دارد. ولی پیروی جاهل از جاهل و عالم از جاهل منطقی ندارد.

پدرهای ما کار خوبی هم که می‌کردند از روی منطق بوده است و به وحی و یا به عقل مستند بوده ‌است، پس ما آن را ادامه می‌دهیم.

اما اگر آن‌ها خرافاتی را انجام می‌دادند، پیروی نمی کردیم زیرا ما در اینجا منطق نداریم.

آیۀ ۱۷۱ :

«وَمَثَلُ الَّذِینَ کَفَرُوا کَمَثَلِ الَّذِی یَنْعِقُ بِمَا لَا یَسْمَعُ إِلَّا دُعَاءً وَنِدَاءً ۚ صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لَا یَعْقِلُونَ»

«وَمَثَلُ الَّذِینَ کَفَرُوا» ای پیامبر حکایت تو دربارۀ کافران، «کَمَثَلِ الَّذِی یَنْعِقُ بِمَا لَا یَسْمَعُ إِلَّا دُعَاءً وَنِدَاءً» حکایت چوپانی است که گوسفندان را صدا می‌زند، و آن‌ها جز سر و صدا چیزی نمی‌شنوند.

یعنی خداوند کافرِ عنودِ لجوج را به گوسفندان تشبیه کرده‌است.

«صُمٌّ» کرند، «بُکْمٌ» لالالند، «عُمْیٌ» کورند، «فَهُمْ لَا یَعْقِلُونَ» پس اینان فکر و اندیشه نمی‌کنند.

آیۀ ۱۷۲ :

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُلُوا مِنْ طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ وَاشْکُرُوا لِلَّهِ إِنْ کُنْتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ»

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا» – در صفحۀ قبل گفتیم که هر جا در قرآن سخن از خوردن آمده، یک مسئولیتی در کنار آن است.

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، «کُلُوا مِنْ طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ» از طیبات آنچه [ما] روزی شما کرده‌ایم میل بفرمایید.

ما خدا هستیم و شما بندگان را دوست داریم و این میوه‌ها و خوردنی‌ها را برای شما آفریده‌ایم.

البته طیبات، یعنی بهداشتی و پاکیزه باشد.

خوب، مسئولیت شما چیست؟

«وَاشْکُرُوا لِلَّهِ» شکر خدا را هم انجام دهید. بی‌انصاف…!

ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند تا یک لقمۀ نان سر سفرۀ شما آمده‌است، نمی‌خواهی «الهی شکر» بگویی؟!

«وَاشْکُرُوا لِلَّهِ إِنْ کُنْتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ» اگر او را می پرستید تشکر کنید.

امام معصوم هم فرموده که تشکر حقیقی فقط به زبان نیست، بلکه باید آن نعمت را در مسیر خدا به کار ببرید؛ این تشکر، حقیقی است.

در مقابل طیبات، محرمات است که یعنی خوردنی‌های حرام.

آیۀ ۱۷۳ :

«إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَهَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِیرِ وَمَا أُهِلَّ بِهِ لِغَیْرِ اللَّهِ ۖ فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَلَا إِثْمَ عَلَیْهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ»

«إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَهَ» فقط حرام شده بر شما گوشت مردار؛ «مردار» یعنی حیوانی که مرده یا به رسم شرعی ذبح نشده است.

«وَالدَّمَ» خوردن خون هم حرام است.

«وَلَحْمَ الْخِنْزِیرِ» گوشت خوک از نظر ما مسلمانان و حتی از نظر مسیحیان هم حرام است.

«وَمَا أُهِلَّ بِهِ لِغَیْرِ اللَّهِ» و حیوانی که با نام غیر خدا -مثلاً به نام بت‌ها- ذبح شده،

یعنی به جای اینکه بسم الله بگویند نام بتی را برده‌اند، خوردن گوشت آن حیوان نیز حرام است.

«فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَلَا إِثْمَ عَلَیْهِ» البته در شرایط اضطرار اگر کسی ناچار است و قصد گناه ندارد.

گاهی یک کسی ناچار است، می‌گوید خود اسلام گفته که در شرایط ضرورت شراب بخورید؛ اما به این بهانه، شیشۀ شراب را تا آخرش قورت قورت می‌خورد، این حرام است!

بلکه فقط به اندازۀ یک قطره یا به اندازۀ چند سی‌سی که نمیرد می‌تواند بخورد.

«غَیْرَ بَاغٍ» یعنی قصد گناه نباید داشته باشد.

«وَلَا عَادٍ» قصد تجاوز از قانون نباید داشته باشد. کسانی که ناچارند، به اندازۀ ضرورت ایرادی ندارد.

«إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ» خداوند آمرزنده و مهربان است.

ما در اسلام بن بست نداریم.

آیۀ ۱۷۴ :

«إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْکِتَابِ وَیَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِیلًا ۙ أُولَٰئِکَ مَا یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ وَلَا یُکَلِّمُهُمُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ وَلَا یُزَکِّیهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ»

«إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْکِتَابِ»، مسیحی‌ها و یهودی‌ها نشانه‌های پیامبر اسلام را در کتاب‌هایشان داشتند.

قبل از اسلام هم برای مردم تعریف می‌کردند که در مورد پیامبر خاتم این حرف و نشانه در کتاب ما آمده است.

پس از ظهور پیامبر عزیز ما، این دو گروه ظهور را پنهان و کتمان می‌کردند و آن را بیان نمی‌کردند.

«إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْکِتَابِ» آنان که کتمان می‌کنند آنچه را خدا نازل فرمود از کتاب،

«وَیَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِیلًا» و می‌فروشند به مبلغ کمی؛ چرا این کار را می‌کنند؟

تا برای اینکه بهایی به دست بیاورند.

«أُولَٰئِکَ مَا یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ» این‌گونه آدم‌ها، نمی‌خورند مگر آتش را،

«وَلَا یُکَلِّمُهُمُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ» و خدا روز قیامت با آن‌ها سخن نمی‌گوید.

البته ما هم می‌دانیم که خداوند مثل ما سخن نمی‌گوید.

کلام خداوند با بشر مانند وحی الهی است نسبت به انبیاء یا مانند الهامی است که به مادر موسی -«وَأَوْحَیْنَا إِلَىٰ أُمِّ مُوسَىٰ»- شد.

روز قیامت هم خداوند به بعضی از دل‌ها کلماتی را الهام می‌کند که آن‌ها را امیدوار و خوشحال می‌کند. اما با آن‌ها سخن نمی‌گوید

«وَلَا یُکَلِّمُهُمُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ» و خداوند روز قیامت با آن ها (کتمان‌کنندگان) از روی لطف – سخنی نمی‌گوید؛

«وَلَا یُزَکِّیهِمْ» گناهانشان را هم پاک نمی‌کند؛

«وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ» و برای آنان است عذابی دردناک.

آیۀ ۱۷۵ :

«أُولَٰئِکَ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَهَ بِالْهُدَىٰ وَالْعَذَابَ بِالْمَغْفِرَهِ ۚ فَمَا أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ»

«أُولَٰئِکَ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَهَ بِالْهُدَىٰ»، امام جواد علیه السلام فرمود:

این دنیا بازار است و ما انسان‌ها فروشنده و خریداران این بازار هستیم، که یکی رحمان و دیگری شیطان است.

خوشا به حال کسانی که با رحمان معامله کنند، خوشا به حال کسانی که هدایت را بخرند و نه اینکه هدایت را بفروشند و گمراهی را بخرند،

«اشْتَرَوُا الضَّلَالَهَ بِالْهُدَىٰ» معاملۀ ایشان این شد که هدایت را بدهند و گمراهی را بخرند.

«وَالْعَذَابَ بِالْمَغْفِرَهِ» مغفرت را بدهند و عذاب را بگیرند.

عجب معامله زیانباری…!

«فَمَا أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ » اینان چگونه می‌خواهند تحمل کنند آتش را؟

مولای متقیان، امیرالمؤمنان در دعای کمیل ناله می‌زند که کسی تاب تحمل شعله‌های جهنم را ندارد، این‌ها چگونه می‌خواهند آتش را تحمل کنند؟!

آیۀ ۱۷۶ :

«ذَٰلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ نَزَّلَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ ۗ وَإِنَّ الَّذِینَ اخْتَلَفُوا فِی الْکِتَابِ لَفِی شِقَاقٍ بَعِیدٍ»

«ذَٰلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ نَزَّلَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ»

این به خاطر آن است که خداوند کتاب را با هدف و به حق نازل فرمود.

«وَإِنَّ الَّذِینَ اخْتَلَفُوا فِی الْکِتَابِ»

و آنان که در آیات قرآن در کتاب اختلاف کردند

«لَفِی شِقَاقٍ بَعِیدٍ» در شکافی دور و بزرگ به سر خواهند برد.

از حقایق و سعادت دور خواهند شد و پایان سرنوشت آن‌ها به بدبختی ختم خواهد شد.

خدانگهدار شما…

جلسه بعد

قرآن کریم

شرح صفحه 25 قرآن کریم

نشانه های خدا در جهان هستی

شرح صفحه 25 قرآن کریم، سوره بقره آیات آیات ۱۶۹-۱۶۴ از مجموعه دروس بر ساحل نور توسط حجت الاسلام سید جواد بهشتی را به صورت فیلم، صوت و متن پیاده شده تقدیم شما مخاطبان قرآنی می نمائیم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

به مهمانی قرآن کریم، سفره خانۀ خدا می‌رویم:

رهبران معصوم ما بیشتر خدا را از راه نشانه‌های او اثبات می‌کردند. خداوند که در فطرت ما ثابت شده است، اما روش خداشناسی قرآن، از راه نشانه‌های خدا است.

صفحۀ ۲۵
سورۀ مبارکه بقره
آیات ۱۶۹-۱۶۴
می‌فرماید:

آیۀ ۱۶۴ :

«إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَالْفُلْکِ الَّتِی تَجْرِی فِی الْبَحْرِ بِمَا یَنْفَعُ النَّاسَ وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ مَاءٍ فَأَحْیَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِیهَا مِنْ کُلِّ دَابَّهٍ وَتَصْرِیفِ الرِّیَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَیْنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ»

قسمت اول آیه

«إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ» همانا در آفرینش آسمان‌ها و زمین، «وَاخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ» و تفاوت روز و شب؛آسمان‌ها…،

میلیون‌ها آفتاب در آسمان‌ها وجود دارد. سیارات، ستارگان ثابت و در حال حرکت، آن‌هایی که به صورت جمعی حرکت می‌کنند، دور، نزدیک، دنیایی از شگفتی‌ها هستند.

زمین…، زمینی که کوه‌ها، دشت‌ها، دریاها، صحرا‌ها، معادن و سبزی‌ها را با خود دارد، این‌ها از نشانه‌های خدا است.

تفاوت روز و شب؛ با یک میل طبیعی روز به شب تبدیل می‌شود.

شب به روز تبدیل می‌شود.

بعضی از فصل‌ها، روز‌ها کوتاه‌تر و در بعضی دیگر شب‌ها بلندتر یا کوتاهتر است.

از تفاوت شب و روز، فصل‌ها تشکیل می‌شوند.

کشاورزان می‌توانند کشاورزی بکنند.

بعضی هم گفته‌اند که «اختلاف» در اینجا به معنای رفت و آمد است.

مترجمین آن را به دو صورت ترجمه کرده‌اند.

«وَاخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ» یعنی آمد و رفت شب و روز، «وَالْفُلْکِ الَّتِی تَجْرِی فِی الْبَحْرِ بِمَا یَنْفَعُ النَّاسَ» و کشتی‌هایی که حرکت می‌کنند در دریاها به سود مردم. بادها به حرکت کشتی‌ها کمک می‌کند و ستاره‌ها جهت می‌دهند.

وزن مخصوص چوب‌ کشتی که روی آب می‌ایستد، چقدر باید باشد؟

چه وسایل فیزیکی و شیمیایی در آن به کار رفته است؟

این کشتی‌ها را، سلسلۀ عوامل و قوانینی که خدای مهربان قرار داده است، در اقیانوس‌ها به حرکت در می‌آورد.

قسمت دوم آیه

«وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ» و آنچه پروردگار از آسمان نازل می‌فرماید، «مِنْ مَاءٍ» از آب، «فَأَحْیَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا» این آبی که از آسمان خداوند می‌فرستد، زمین را بعد از آنکه مرده است، احیا و سرسبز می‌کند. به دنبال فصل زمستان، بهار پدید می‌آید.

«وَبَثَّ فِیهَا مِنْ کُلِّ دَابَّهٍ» و منتشر می‌کند پروردگار در زمین جنبندگان، جانوران و حیوانات را، «وَتَصْرِیفِ الرِّیَاحِ» و تغییر مسیر بادها؛ یکی از نشانه‌های خدا بادها هستند.

بادها هم انواع و اقسامی دارند. تأثیراتی دارند.

«وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَیْنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ» و ابرهایی که معلق هستند بین زمین و آسمان. یکی از شگفتی‌های خلقت ابرها هستند.

میلیاردها تن آب را با خود جابه‌جا می‌کنند و به فرمان خدا در منطقه‌ای که لازم است، بارش ایجاد می‌کنند.

این مواردی که گفتیم:

آسمان‌ها، زمین، شب و روز، حرکت کشتی‌ها، بارش باران، رویش گیاهان، انتشار جانوران، بادها، ابرها «لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ» نشانه‌هایی است برای آن‌هایی که می‌اندیشند، خرد ورزند.

آیۀ ۱۶۵ :

«وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا یُحِبُّونَهُمْ کَحُبِّ اللَّهِ ۖ وَالَّذِینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ ۗ وَلَوْ یَرَى الَّذِینَ ظَلَمُوا إِذْ یَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّهَ لِلَّهِ جَمِیعًا وَأَنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعَذَابِ»

«وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا»، علیرغم این که خداوند یک چنین جهان هم‌آهنگ و منظمی آفریده ولی بعضی از مردم به جای خدا، دیگران را به عنوان معبودها می‌گیرند،

«یُحِبُّونَهُمْ کَحُبِّ اللَّهِ» به بت‌ها و معبودها عشق می‌ورزند آنگونه که باید به خدا عشق بورزند اما

«وَالَّذِینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّه» «آمَنُوا»ها، مؤمنان به شدت به خدا عشق می‌ورزند.

«وَلَوْ یَرَى الَّذِینَ ظَلَمُوا إِذْ یَرَوْنَ الْعَذَابَ» قرآن کریم در بسیاری از موارد، «شرک» را معادل با «ظلم» ذکر کرده است و در سورۀ لقمان می‌خوانیم بالاترین ظلم، شرک به خدا است.

کسانی که ظلم کردند، به خداوند، به خود و به مردم ظلم کردند، و به جای خدا بت‌ها را گذاشتند،

وقتی می‌بینند، «إِذْ یَرَوْنَ الْعَذَابَ» آن وقتی که عذاب را می‌بینند،

به این نتیجه می‌رسند که «أَنَّ الْقُوَّهَ لِلَّهِ جَمِیعًا» تمام قدرت‌ها از آن خداست. بت‌ها، طاغوت‌ها و هر چه غیر از خداوند قدرتی ندارند.

«وَأَنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعَذَابِ» و خداوند عذابش شدت دارد.

آیۀ ۱۶۶ :

«إِذْ تَبَرَّأَ الَّذِینَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِینَ اتَّبَعُوا وَرَأَوُا الْعَذَابَ وَتَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبَابُ»

«إِذْ تَبَرَّأَ الَّذِینَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِینَ اتَّبَعُوا» در روز قیامت، رهبرانی که گمراه کردند دیگران را، برائت و بیزاری می‌جویند از پیروانشان.

«الَّذِینَ اتُّبِعُوا» یعنی رهبران فاسد، «مِنَ الَّذِینَ اتَّبَعُوا» یعنی پیروان فاسد. رهبران از پیروان بیزاری می‌جویند.

«وَرَأَوُا الْعَذَابَ» این رهبرانی که هزاران هزار را به بی‌راهه بردند، عذاب را با چشمانشان می‌بینند،

«وَتَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبَابُ» و عوامل نجات و رهایی قطع است. هیچ کسی به فریاد آن‌ها نمی‌رسد.

آیۀ ۱۶۷ :

«وَقَالَ الَّذِینَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنَا کَرَّهً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ کَمَا تَبَرَّءُوا مِنَّا ۗ کَذَٰلِکَ یُرِیهِمُ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ حَسَرَاتٍ عَلَیْهِمْ ۖ وَمَا هُمْ بِخَارِجِینَ مِنَ النَّارِ»

«وَقَالَ الَّذِینَ اتَّبَعُوا» و گفتند پیروان «لَوْ أَنَّ لَنَا کَرَّهً» ای کاش یکبار دیگر ما برمی‌گشتیم.

«فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ کَمَا تَبَرَّءُوا مِنَّا» ما هم از رهبران فاسد بیزاری می‌جستیم همان‌گونه که آن‌ها از ما بیزاری جستند.

گناه ما این بود که از شما تبعیت کردیم. ای رهبران فاسد!

حالا شما به جای اینکه از ما دفاع کنید، بیزاری می‌جویید؟

«کَذَٰلِکَ» این گونه است که،

«یُرِیهِمُ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ حَسَرَاتٍ عَلَیْهِمْ» خداوند اعمال این گمراهان را همراه با حسرت به آن‌ها نشان می‌دهد.

«وَمَا هُمْ بِخَارِجِینَ مِنَ النَّار» و برای آن‌ها امکان بیرون آمدن از آتش جهنم نیست.

آیۀ ۱۶۸ :

«یَا أَیُّهَا النَّاسُ کُلُوا مِمَّا فِی الْأَرْضِ حَلَالًا طَیِّبًا وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ ۚ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ»

«یَا أَیُّهَا النَّاسُ» آهای مردم! خطاب‌های قرآن گاهی به مؤمنان، گاهی به انسان و گاهی هم به مردم است.

آهای مردم!،

«کُلُوا مِمَّا فِی الْأَرْضِ حَلَالًا طَیِّبًا»، از همین صفحات اول قرآن یک قانونی را برای شما عزیزان عرض می‌کنم و آن این است که در قرآن برای انسان صرفاً خوردن نیامده است.

انسان برای فقط خوردن آفریده نشده است در صورتی که برای حیوان خوردن آمده است.

در هر آیۀ قرآن که سخن از خوردن و آشامیدن است، در کنار آن یک وظیفه، مسئولیت، تکلیف، امر و یک نهی آمده است.

برای نمونه این آیه را ببینیم: ای انسان‌ها بخورید از آنچه از زمین روییده، البته «حَلَالًا» به شرط اینکه حلال باشد، «طَیِّبًا» بهداشتی باشد.

دو شرط در اینجا آمده است: مال حرام نخورید، غیربهداشتی نخورید.

«وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ»،

یک مسئولیت…، سر سفرۀ خدا نشسته‌اید، نمک خورده‌اید، نمکدان را نشکنید، از خدا اطاعت کنید…

«وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ» و پیروی نکنید از گام‌های شیطان،

«إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ»، خداوند ۱۴ بار در قرآن فرموده که شیطان دشمن است.

حواستان جمع باشد.حقیقت این است که شیطان برای شما دشمنی آشکار است.

آیۀ ۱۶۹ :

«إِنَّمَا یَأْمُرُکُمْ بِالسُّوءِ وَالْفَحْشَاءِ وَأَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ»

«إِنَّمَا یَأْمُرُکُمْ بِالسُّوءِ وَالْفَحْشَاءِ» فقط شیطان شما را دستور می‌دهد به بدی، به زشتی،

«وَأَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ» و اینکه نسبت بدهید به خدا چیزی را که نمی‌دانید.

جاهلانه یک چیزی را به خدا نسبت بدهید این را شیطان القا می‌کند.

این القای شیطان است که یک چیزی را جاهلانه به خدا نسبت بدهید.

خدانگهدار شما…

جلسه بعد

قرآن کریم

شرح صفحه 23 قرآن کریم

مسجدالحرام قبله ی جدید

شرح صفحه 23 قرآن کریم، سوره بقره آیات ۱۵۳-۱۴۶ از مجموعه دروس بر ساحل نور توسط حجت الاسلام سید جواد بهشتی را به صورت فیلم، صوت و متن پیاده شده تقدیم شما مخاطبان قرآنی می نمائیم.

خدا را شکر به صفحه ۲۳ از کتاب او رسیدیم؛
پیغمبر فرمودند:

«قرآن مهمان‌سرای خداست، به هر آیۀ آن که می‌رسید، بهره‌برداری و استفاده کنید».

شهید مطهری –خداوند او را رحمت کند- مطلبی راجع به علم و ایمان دارد: آیا علم نجات‌بخش است یا ایمان نجات می‌دهد؟

شاید ده فرق بین علم و ایمان گفته است.

خیلی وقت‌ها ما از نظر علمی می‌دانیم حق چیست ولی زیر بار نمی‌رویم.

تمام این صفحاتی که شما حتماً پیگیری کرده‌اید، داستان مربوط به عالمان لجوج و متعصب است. علم همیشه راهگشا نیست.

حتی در تعابیر حدیثی هم گاهی آمده که علم، خودش حجاب است.

این آیات را بخوانیم:

صفحۀ ۲۳
سورۀ مبارکه بقره
آیات ۱۵۳-۱۴۶

متن درس

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

آیۀ ۱۴۶ :

«الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَعْرِفُونَهُ کَمَا یَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ ۖ وَإِنَّ فَرِیقًا مِنْهُمْ لَیَکْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ یَعْلَمُونَ»

«الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ» یهودیان و مسیحیانی که کتاب در اختیار داشتند، منظور مشرکین نیستند، بلکه به یهودیان و مسیحیان اشاره دارد، «یَعْرِفُونَهُ» پیامبر اسلام را می‌شناختند.

چگونه شناختی؟

«کَمَا یَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ» عمیق‌ترین شناخت در این جهان شناخت پدر از فرزندش است. یک چنین شناختی راجع به پیامبر اسلام داشتند.

یعنی جزئیات بچۀ خود را می‌داند.

عالمان یهودی و مسیحی پیامبر اسلام را دقیق و عمیق می‌شناختند، ولی زیر بار نرفتند،

«وَإِنَّ فَرِیقًا مِنْهُمْ» برخی از آن‌ها، «لَیَکْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ یَعْلَمُونَ» حق را کتمان کردند در حالی‌که می‌دانستند، غافل نبودند.

حالا خداوند پیامبر اسلام را دلداری می‌دهد: ای رسول ما!

آیۀ ۱۴۷ :

«الْحَقُّ مِنْ رَبِّکَ ۖ فَلَا تَکُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِینَ»

«الْحَقُّ مِنْ رَبِّکَ» حق از جانب پروردگار توست.

«فَلَا تَکُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِینَ» نکند شک کنی، نکند تردید کنی، راه، فکر و کار تو درست است.

آیۀ بعد می‌فرماید که چه کسی باید قبله را تعیین کند:

آیۀ ۱۴۸ :

«وَلِکُلٍّ وِجْهَهٌ هُوَ مُوَلِّیهَا ۖ فَاسْتَبِقُوا الْخَیْرَاتِ ۚ أَیْنَ مَا تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللَّهُ جَمِیعًا ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ»

«وَلِکُلٍّ وِجْهَهٌ هُوَ مُوَلِّیهَا»، قبلۀ هر وجه –وجه یعنی جهت، قبله- برای هر امت و ملتی قبله‌ای است، که خداوند آن را تعیین می‌کند.

مسلمان‌ها اینقدر برای گفتگوی تغییر قبله وقت نگذارید.

پس چه کار کنید؟

«فَاسْتَبِقُوا الْخَیْرَاتِ» به جای بحث‌های سیاسی مضر و بی‌فایده بروید کار خیر انجام بدهید، خدمت و عبادت کنید، مسابقه بگذارید،

«أَیْنَ مَا تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللَّهُ جَمِیعًا» و بدانید هر کجا هم باشید خدا شما را در دادگاهی جمع خواهد کرد. قیامتی خواهد بود. برای این عمر و جوانی‌تان باید پاسخ بگویید.

در تفاسیر شیعه در تفسیر این آیه آمده است که یکی از آیات مربوط به حضرت ولی عصر امام زمان علیه السلام است، که وقتی خداوند اراده بفرماید امام زمان ظهور کند، یاران او را از هر شهر و هر جایی در کره زمین، یک شبه به مکه می‌رساند.

« أَیْنَ مَا تَکُونُوا» هر کجا که باشید، «یَأْتِ بِکُمُ اللَّهُ جَمِیعًا» همۀ شما را خدا جمع می‌کند، «إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ» حقیقت این است که خدا بر هر کاری تواناست.

آیۀ ۱۴۹ :

«وَمِنْ حَیْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۖ وَإِنَّهُ لَلْحَقُّ مِنْ رَبِّکَ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ»

«وَمِنْ حَیْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ»

این آیه شبیه آیات صفحۀ قبل است. ای پیامبر! هر کجا بودی، از خانه، روستا یا از شهر بیرون آمدی و خواستی نماز بخوانی، بایست به سمت مسجد الحرام،

«وَإِنَّهُ لَلْحَقُّ مِنْ رَبِّکَ» بدان دستور این قبله از آسمان رسیده و درست است، از طرف خداست. «وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ» و خداوند نسبت به عملکرد شما غافل نیست.

آیۀ ۱۵۰ :

«وَمِنْ حَیْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۚ وَحَیْثُ مَا کُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَکُمْ شَطْرَهُ لِئَلَّا یَکُونَ لِلنَّاسِ عَلَیْکُمْ حُجَّهٌ إِلَّا الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِی وَلِأُتِمَّ نِعْمَتِی عَلَیْکُمْ وَلَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ»

«وَمِنْ حَیْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ»، مجدداً تاکید می‌کند، چون تغییر قبله هنوز برای خیلی‌ها قابل قبول نبوده است.

ای پیامبر از هر جایی بیرون آمدی -اولین مخاطب این آیه پیامبر است-، ای مسلمان‌ها هر کجای دنیا –اروپا، آمریکا، شرق یا غرب- از خانه بیرون آمدید و اگر می‌خواهید نماز بخوانید، جهت‌یابی شما باید مسجدالحرام باشد.

«وَمِنْ حَیْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۚ وَحَیْثُ مَا کُنْتُمْ» مسلمان‌ها! هر کجا که بودید،

«فَوَلُّوا وُجُوهَکُمْ شَطْرَهُ» به هنگام نماز روی‌هایتان را به سمت مسجد الحرام کنید. چرا؟ یک فلسفۀ دیگر برای قبلۀ تازه بیان می‌کند:

«لِئَلَّا یَکُونَ لِلنَّاسِ عَلَیْکُمْ حُجَّهٌ» تا یهودیان بر شما برتری و حجت نداشته باشند.

دین شما کاملترین دین است، آخرین دین هستید، کتاب آسمانی شما جامع‌تر است، پیامبر شما بزرگتر است. شما بر آن‌ها برتری دارید.

اسلام بر ادیان دیگر و قرآن بر دیگر کتاب‌های آسمانی غلبه، برتری و قهاریت دارد. «إِلَّا الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ» یهودیان که زیر بار قبله و مکتب شما نمی‌روند.

مگر کسانی که ظلم کردند از یهودیان، این‌هایی که ظلم کردند و مقاومت و مسخره می‌کنند، «فَلَا تَخْشَوْهُمْ» نترسید از آن‌ها، «وَاخْشَوْنِی» از من که آفریدگار شما هستم خشیت داشته باشید، «وَلِأُتِمَّ نِعْمَتِی عَلَیْکُمْ» یک دلیل دیگر این قبلۀ تازه –کعبه- این است که می‌خواهم نعمتم را بر شما تمام کنم و یک قبلۀ مستقل مخصوص مسلمان‌ها باشد.

«وَلَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ» و باشد که تقوا پیشه کنید.

قصۀ پیامبر شما هم مشابه قصۀ قبله است:

آیۀ ۱۵۱ :

«کَمَا أَرْسَلْنَا فِیکُمْ رَسُولًا مِنْکُمْ یَتْلُو عَلَیْکُمْ آیَاتِنَا وَیُزَکِّیکُمْ وَیُعَلِّمُکُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَهَ وَیُعَلِّمُکُمْ مَا لَمْ تَکُونُوا تَعْلَمُونَ»

«کَمَا أَرْسَلْنَا فِیکُمْ رَسُولًا مِنْکُمْ» همانگونه که یک قبلۀ مستقل برای شما قرار دادیم، پیامبری هم از بین شما قرار دادیم که «یَتْلُو عَلَیْکُمْ آیَاتِنَا»، قرآن هدف همۀ پیامبران از جمله پیامبر اسلام را تعلیم، تربیت، تزکیه و آموزش برشمرده است.

پیامبر اسلام کتاب خدا را بر شما می‌خواند، «وَیُزَکِّیکُمْ» و پرورش می‌دهد شما را، پاکیزه و تربیت می‌کند شما را، «وَیُعَلِّمُکُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَهَ» آموزش می‌دهد به شما کتاب و حکمت را،

«وَیُعَلِّمُکُمْ مَا لَمْ تَکُونُوا تَعْلَمُونَ» چیزهایی را که پیامبر به شما آموزش می‌دهد، هر کجا هم بروید گیر شما نمی‌آید، در هیچ دانشگاه و مدرسه‌ای این علوم عرضه نمی‌شود. الان قرن‌ها از تاریخ بشر می‌گذرد و بشر همچنان حیران است.

من که هستم؟ از کجا آمده‌ام؟ به کجا می‌روم؟ چه نقشی باید ایفا کنم؟

این را انبیاء جواب می‌دهند، مکاتب زمینی توان پاسخگویی به این پرسش‌ها را ندارند.

«وَیُعَلِّمُکُمْ مَا لَمْ تَکُونُوا تَعْلَمُونَ» معارفی را پیامبر اسلام به شما آموزش می‌دهد که هیچ جایی نمی‌توانید آن‌ها را بیاموزید.

آیۀ ۱۵۲ :

«فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ وَاشْکُرُوا لِی وَلَا تَکْفُرُونِ»

«فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ» حالا به شکرانۀ نعمت قبله و به شکرانۀ نعمت پیامبر، من که خدای شما هستم را یاد کنید، به تبع آن من هم شما را یاد می‌کنم،

« وَاشْکُرُوا لِی وَلَا تَکْفُرُونِ» و تشکر کنید از من و ناسپاسی نکنید.

آیۀ ۱۵۳ :

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ»

بیشتر آیات «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا» در سورۀ بقره است، هشتاد و هفت آیۀ قرآن با این آهنگ شروع می‌شود: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا».

«اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاهِ» کمک بگیرید از صبر و نماز، « إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ» حقیقت این است که خداوند پشتیبان صابران است.

خدانگهدار شما…

جلسه بعد

قرآن کریم

شرح صفحه 22 قرآن کریم

داستان تغییر قبله

شرح صفحه 22 قرآن کریم، سوره بقره آیات 145-142 از مجموعه دروس بر ساحل نور توسط حجت الاسلام سید جواد بهشتی را به صورت فیلم، صوت و متن پیاده شده تقدیم شما مخاطبان قرآنی می نمائیم.

دانلود فایل صوتی

به نام خدا

به مهمانی قرآن‌کریم می‌رویم:

پیامبر عزیز اسلام ۱۳ سال در مکه بودند و مأموریت داشتند به سمت بیت‌المقدس نماز بخوانند.

چرا؟

چرا به سمت کعبه نماز نمی‌خواندند؟

دلیلش را این طور گفته‌اند که به تعداد روزهای سال، بت‌هایی داخل، بر بام و بیرون کعبه وجود داشته، به‌گونه‌ای که اگر کسی به سمت کعبه می‌ایستاد، می‌گفتند به بت‌ها احترام گذاشته است.

مسلمان‌ها ۱۳ سال و تا زمانی که پیامبر به مدینه مهاجرت کردند، به سمت بیت‌المقدس نماز می‌خواندند.

در مدینه هم چند ماهی به سمت بیت‌المقدس نماز می‌خواندند تا اینکه نیش و کنایه یهودی‌ها شروع شد.

آن‌ها می‌گفتند مسلمان‌ها استقلال ندارند. چرا؟

چون قبلۀ آن‌ها قبلۀ ماست، پس دین اسلام هم یک شعبه‌ای از دین یهود است.

آن‌ها به جای این که اسلام را بپذیرند، نیش و طعنه می‌زدند.

صفحه‌ای که امروز می‌خوانیم اولین صفحه از جزء دوم است:
یک پیشگویی…

صفحۀ ۲۲
سورۀ مبارکه بقره
آیات ۱۴۵-۱۴۲

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

آیۀ ۱۴۲ :

«سَیَقُولُ السُّفَهَاءُ مِنَ النَّاسِ مَا وَلَّاهُمْ عَنْ قِبْلَتِهِمُ الَّتِی کَانُوا عَلَیْهَا ۚ قُلْ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ ۚ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ»

«سَیَقُولُ السُّفَهَاءُ مِنَ النَّاسِ» به زودی خواهند گفت سبک مغزان از مردم، چه خواهند گفت؟

«مَا وَلَّاهُمْ عَنْ قِبْلَتِهِمُ الَّتِی کَانُوا عَلَیْهَا» چرا روی گرداندند مسلمان‌ها از قبله‌ای که ۱۴-۱۳ سال به سمت آن قبله نماز می‌خواندند،

چرا؟

«قُلْ» ای پیامبر پاسخ بگو،

«لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ» معنای قبله این نیست که خداوند در این طرف است، قبله برای وحدت مسلمان‌ها است.

حکمت‌های دیگری دارد. مشرق و مغرب از آن خداست،

«یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ» خداوند است که راهنمایی می‌فرماید

هر که را بخواهد به راه مستقیم. تعیین‌کنندۀ قبله هم خداوند است که در آیات بعدی خواهیم خواند.

آیۀ ۱۴۳ :

«وَکَذَٰلِکَ جَعَلْنَاکُمْ أُمَّهً وَسَطًا لِتَکُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَیَکُونَ الرَّسُولُ عَلَیْکُمْ شَهِیدًا ۗ وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَهَ الَّتِی کُنْتَ عَلَیْهَا إِلَّا لِنَعْلَمَ

مَنْ یَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّنْ یَنْقَلِبُ عَلَىٰ عَقِبَیْهِ ۚ وَإِنْ کَانَتْ لَکَبِیرَهً إِلَّا عَلَى الَّذِینَ هَدَى اللَّهُ ۗ وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیُضِیعَ إِیمَانَکُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ

لَرَءُوفٌ رَحِیمٌ»

«وَکَذَٰلِکَ جَعَلْنَاکُمْ أُمَّهً وَسَطًا» این گونه بود که شما مسلمین را امتی متعادل و میانه قرار دادیم.

عقاید و عملکردتان متعادل است.

شما نسبت به مسیحی‌ها که دست از دنیا کشیده و مشرکین که به دنیا چسبیده بودند، هم در دنیا و آخرت و هم در مادیت و معنویت، یک دین میانه و معتدلی دارید.

همچنین در جسم، روح، فرد و هم در جامعه تعادل دارید.

«لِتَکُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ» تا شما نمونه‌های برتر از مردم باشید.

علامه طباطبایی می‌فرماید:

شاهد یعنی گواه، ناظر.

قاعدتاً کسی که ناظر بر ساختمان است، به آن اِشراف دارد و از بقیه بالاتر است. مسلمان‌ها در آخرالزمان ناظرِ جامعۀ بشری هستند.

«وَیَکُونَ الرَّسُولُ عَلَیْکُمْ شَهِیدًا»، چه کسی از مسلمان‌ها برتر است؟ چه کسی ناظر و گواه است؟

پیامبر؛ او اسوه و الگوی حسنه است.

«وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَهَ الَّتِی کُنْتَ عَلَیْهَا إِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ یَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّنْ یَنْقَلِبُ عَلَىٰ عَقِبَیْهِ» پروردگارا! این قصۀ تغییر قبله برای چه بود؟

تو خدا و اَعلمی؛ می‌فرماید: این قبله را تغییر ندادیم مگر برای یک آزمایش، تا باز شناسیم چه کسانی پیروی می‌کنند از پیامبر فرستادۀ ما، این افراد بازشناسی بشوند «مِمَّنْ یَنْقَلِبُ عَلَىٰ عَقِبَیْهِ» از کسانی که به جاهلیت برمی‌گردند. این یک آزمون بود.

۱۳ سال به این سمت نماز خواندند، از این به بعد به این سمت می‌خوانند.

آن‌هایی که بلافاصله چشم گفتند، در آزمایش قبول شدند ولی آن‌هایی که چون و چرا کردند، مردود شدند.

«وَإِنْ کَانَتْ لَکَبِیرَهً إِلَّا عَلَى الَّذِینَ هَدَى اللَّهُ» البته پذیرش این دستور سخت بود، مگر بر کسانی که خدا آن‌ها را هدایت کرده و روحیۀ تسلیم دارند.

یک سوال دیگر:

پروردگارا! نمازهایی که تا حالا خوانده‌ایم چه می‌شود؟

ما ۱۳ سال به سمت بیت‌المقدس نماز خواندیم، در حالی که باید به سمت کعبه نماز بخوانیم؟

می‌فرماید: «وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیُضِیعَ إِیمَانَکُمْ» و خداوند نماز‌های شما را ضایع نمی‌کند. قبول است، نماز‌هایی که تاکنون خوانده‌اید همه قبول است.

دلواپس نباشید.

«إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِیمٌ» حقیقت این است که خداوند نسبت به مردم با محبت و مهربان است.

آیۀ ۱۴۴ :

«قَدْ نَرَىٰ تَقَلُّبَ وَجْهِکَ فِی السَّمَاءِ ۖ فَلَنُوَلِّیَنَّکَ قِبْلَهً تَرْضَاهَا ۚ فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۚ وَحَیْثُ مَا کُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَکُمْ

شَطْرَهُ ۗ وَإِنَّ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ لَیَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا یَعْمَلُونَ»

«قَدْ نَرَىٰ تَقَلُّبَ وَجْهِکَ فِی السَّمَاءِ»، یهودی‌ها زیاد نیش می‌زدند.

پیامبر عزیز اسلام هم خیلی غصه می‌خوردند، ولی چیزی نمی‌گفتند، تسلیم پروردگار بود.

شب‌ها به آسمان نگاه می‌کرد و هیچ نمی‌گفت. این آیه می‌فرماید:

ما می‌بینیم رو گرداندن تو را به سمت آسمان، می‌دانیم منظورت چه است، می‌خواهی بگویی من یک قبلۀ مستقل می‌خواهم، می‌خواهی بگویی من یک قبلۀ مستقل می‌خواهم، ولی سکوت می‌کنی،

«قَدْ نَرَىٰ تَقَلُّبَ وَجْهِکَ فِی السَّمَاءِ» می‌بینیم که نگاهت را به آسمان می‌کنی، یک نگاه منتظرانه،

«فَلَنُوَلِّیَنَّکَ قِبْلَهً تَرْضَاهَا» ای رسول ما!

به زودی قبله‌ای که تو را خشنود کند، به تو خواهیم داد.

با آمدن قبلۀ جدید مأموریت جدید هم شروع شد:

«فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ» پس روی خود را به سمت مسجد الحرام بگردان،

«وَحَیْثُ مَا کُنْتُمْ» مسلمان‌ها شما هم هر کجا که بودید،

«فَوَلُّوا وُجُوهَکُمْ شَطْرَهُ» به هنگام نماز روی‌هایتان را به سمت مسجدالحرام کنید،

«وَإِنَّ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ» مسیحیان و یهودیانی که کتاب به آن‌ها داده شده،

«لَیَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ» آن‌ها در کتاب‌های آسمانی‌شان -تورات و انجیل- خوانده‌اند، از نشانه‌های پیامبر خاتم این است که دو قبله دارد.

تغییر قبله در تورات آمده، در انجیل آمده است. اتفاقاً یکی از نشانه‌های صدق پیامبر اسلام است.

ولی عالمان یهودی و مسیحی از روی تعصب و لجاجت، زیر بار نرفتند.

«وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا یَعْمَلُونَ» و خداوند نسبت به عملکرد آن‌ها غافل نیست.

آیۀ ۱۴۵ :

«وَلَئِنْ أَتَیْتَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ بِکُلِّ آیَهٍ مَا تَبِعُوا قِبْلَتَکَ ۚ وَمَا أَنْتَ بِتَابِعٍ قِبْلَتَهُمْ ۚ وَمَا بَعْضُهُمْ بِتَابِعٍ قِبْلَهَ بَعْضٍ ۚ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ

أَهْوَاءَهُمْ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ ۙ إِنَّکَ إِذًا لَمِنَ الظَّالِمِینَ»

«وَلَئِنْ أَتَیْتَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ بِکُلِّ آیَهٍ» برای این عالمانی که کتاب دارند و آگاه‌اند هر نشانه و استدلالی هم بیاوری

«مَا تَبِعُوا قِبْلَتَکَ» از قبلۀ تو پیروی نمی‌کنند.

هم اسلام نمی‌آورند و هم به کعبه احترام نمی‌گذارند. البته تو هم قاطع باش.

«وَمَا أَنْتَ بِتَابِعٍ قِبْلَتَهُمْ» تو هم از این به بعد هرگز به سمت قبلۀ آن‌ها نخواهی ایستاد. «وَمَا بَعْضُهُمْ بِتَابِعٍ قِبْلَهَ بَعْضٍ» خود یهودی‌ها هم به سمت قبلۀ مسیحیان نمی‌ایستند یا مسیحی‌ها به سمت قبلۀ یهودی‌ها نمی‌ایستند.

این تغییر قبله در نظامات انبیای قبل هم بوده است.

«وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ»

اگر بخواهی از هوس‌های آن‌ها پیروی کنی پس از آنکه علم و یقین به تو رسیده است،

«إِنَّکَ إِذًا لَمِنَ الظَّالِمِینَ» حقیقت این است که تو در آن صورت از ستمکاران خواهی بود.

ماجرای تغییر قبله یک ماجرای الهام بخش است.

خدانگهدار شما…

جلسه بعد