قرآن و امام حسین ع- قسمت بیست و چهارم

منطق معذرت در پیشگاه خدا

قسمت بیست و چهارم

امام حسین (ع) در مسیر عراق مواجه شد با لشکر حر. حر گفت: چرا شما به عراق می آی؟ امام علیه السلام فرمود: به من نامه نوشتند، نه یکی نه صدتا، نه هزارتا، پیش از ده هزار نفر به من نامه نوشتند، حر گفت من اطلاعی ندارم. امام فرمودند خیلی خوب اگر مردم منصرف شوند بیعت را شکستند، من بر میگردم. حر گفت: نه، اجازه برگشت هم نمی دهم. باید با ما همراه بشی چند منزلی. لشکر امام حسین (ع) با لشکر حر، همراه هم به موازات هم حرکت می کردند. امام علیه السلام هم در وقت نمازها، خطبه می خواندند. در یکی از آن خطبه ها فرمودند علت اینکه ما به کوفه می آئیم این هست: أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّهَا معذرة إلى الله. ما برای اینکه در پیشگاه خدا جوابی داشته باشیم، عذری داشته باشیم، خداوند به ما مسئولیت داده، مسئولیت هدایت، مسئولیت ارشاد، مسئولیت بیداری ملت ها، مسئولیت امر به معروف نهی از منکر، این کلمه: معذرة إلى الله اشاره ایست به آیاتی که در چند جای قرآن، از جمله سوره اعراف، آیات 163 و 164 آمده که بنی اسرائیل، بندر نشینانی بودند که به اونها گفته شد، شنبه ها را نباید کار بکنید، به نظافت و تعلیم و تربیت و دید و بازدید و اینها بپردازید. خداوند این را برای امتحان فرمودند. شغل بندر نشینان هم ماهی گیری بود. خداوند به ماهی ها فرمان داد. خدایی که فرمانروای عالم است، شنبه ها زیاد می آمدند کنار ساحل، یکشنبه، دوشنبه، سه شنبه چهارشنبه، پنجشنبه کم می آمدند. این بنی اسرائیل به طمع افتادند، وسوسه شدند که چی کار کنیم با این همه ماهی از کلاه شرعی استفاده کردند، یعنی یک کاری کردند به ظاهر، مخالفت توش نبود اما در باطن، فرقی نداشت، حوضچه هایی درست کردند. روزهای شنبه ماهی ها را به دام می انداختند یکشنبه ها می گرفتند بخونیم آیاتش را: وَسُئَلُهُمْ عَنِ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَتْ حَاضِرَةَ الْبَحْرِ. برو بپرس از اون منطقه ای که کنار دریا زندگی می کردند،  إِذْ يُعْدُونَ فِي السبت، اینها قانون روز شنبه را بهم زدند. إِذْ تَأْتِيهِمْ حِينَا نَهُمْ يَوْمَ حِيتَانُهُمْ سبتهم شرعا. ماهی ها را روز های شنبه، گروه گروه می آمدند کنار ساحل ، و يوم لا يَسْتُونَ لا تَأْيتهم. روزهای غیر شنبه نمی آمدند. کذالک نبلُوهُم بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ. ما آزمودیم اون ها را به خاطر تخلفاتشون، مردم در این قصه ۳ دسته شوند، گروه اول متخلفان. گروه دوم ساکت ها. گروه سوم آمران به معروف و ناهیان از منکر. وَ إِذْ قَالَتْ أُمَّةٌ مِنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْماً الله مُهْلِكُهُمْ أَو مُعَذِّبُهُم. ساکت ها به آمران به معروف می گفتند: برای چی شما کسانی را دارید موعظه می کنید که خدا اراده کرده اون ها را نابود کند یا عذاب کند به عذاب شدید. اون ها جواب دادند: قَالُوا مَعْذِرَةٌ إِلَى رَبكم برای اینکه ما عذری در پیشگاه خدا داشته باشیم. ما انسان هستیم در برابر دیگران مسئولیت داریم وَ لَعَلَّهُمْ يتقون. اینطور هم نیستش که امر به معروف بی اثر باشه چه بسا اثر بگذاره امام حسین (ع) علیرغم اینکه میدانست در کونه چه خبر هست به سمت کربلا آمدند هم به دلیل عذر در پیشگاه خدا هم به دلیل تأثیراتی که قیامشون در آینده خواهد داشت.

دانلود فایل صوتی

قرآن و امام حسین ع- قسمت بیست و پنجم